5 Balls of Life!

Θυμάμαι 2- 2 ½ χρόνια πριν, μπορεί και τρία, μία συνομιλία που είχα με έναν συνάδελφο, πρώην συνάδελφος σήμερα.

Ο συνάδελφος λοιπόν αυτός  είναι IT Manager  σε μεγάλη εταιρεία. Νέος τότε εγώ στην εταιρεία αυτή πέρασα και από αυτόν για να με εξοπλίσει,  ξέρετε, laptop, κινητό, χαρτιά κλπ.
Η πρώτη εντύπωση μου για τον άνθρωπο αυτόν ήταν εξαιρετική. Είναι από τους ανθρώπους που συμπαθείς αμέσως!! με τα δικά μου δεδομένα τουλάχιστον.

Στην πορεία αναπτύξαμε μία σχέση την οποία δεν την χαρακτηρίζεις σχέση κολλητών φίλων αλλά ούτε και αδιάφορη. Όποτε βρισκόμασταν η επικοινωνία μας ήταν σε εξαιρετικό επίπεδο. Εντάξει! για να είμαι απόλυτα ειλικρινής σε πολλές περιπτώσεις του "φορτωνόμουν"! και αυτό γιατί έχω ένα κακό ελάττωμα! αν μου μπει κάτι στο μυαλό πρέπει να γίνει άμεσα! οπότε συχνά πυκνά πήγαινα στο γραφείο του πότε για το ένα, πότε για το άλλο!

Με είχε καταλάβει! με το που με έβλεπε, με κοιτούσε και έλεγε: τι έγινε πάλι; εγώ βλέποντας την αντίδραση του απαντούσα: τίποτα, πρέπει να γίνει κάτι για να έρθω να σε δω; (βέβαια κάτι ήθελα και το ήξερε!!) και έτσι πέρναγαν οι μέρες......:-)

Κάποια δεδομένη χρονική στιγμή μου ανέφερε αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω! προφανώς το έλεγε με σκοπό να μου περάσει κάποιο μήνυμα τότε γιατί δεν θυμάμαι να υπήρχε σχετικό ερέθισμα, σχετική συζήτηση δηλαδή ώστε να μου το πει. Όπως θα διαπιστώσετε αυτό που μου είπε τότε δεν είναι κάτι που όλοι μας δεν γνωρίζουμε. Το αντίθετο. Το γνωρίζουμε και μάλιστα πολύ καλά! ήταν όμως το ύφος του, ο τρόπος που το περιέγραφε και ο χρόνος που με οδήγησαν σε έντονο προβληματισμό!

Ο καιρός περνούσε! και ξεχνούσαμε! ώσπου κάποια στιγμή μου είπε: έχεις ξεχάσει τα 5 μπαλάκια! όντως τα είχα ξεχάσει και ζήτησα να μου το υπενθυμίσει. Δεν το θυμόταν όμως και ο ίδιος πολύ καλά. Ώσπου το ανάρτησε σαν άρθρο σε ένα group!  Μόλις το είδα θυμήθηκα...

Το παραθέτω λοιπόν για να το έχουμε όλοι κατά νου και να υπάρχει κάπου γραμμένο ώστε να ανατρέχουμε από καιρό σε καιρό! Αλέξη!! Σε ευχαριστώ πολύ!!!

"Φανταστείτε τη ζωή σαν ένα παιχνίδι δεξιοτήτων, κατά το οποίο πετάτε και πιάνετε 5 μπάλες. Τις μπάλες τις ονομάζετε Δουλειά – Οικογένεια – Υγεία – Φίλοι – Πνεύμα και προσπαθείτε να βρίσκονται ταυτόχρονα στον αέρα.

Σύντομα θα αντιληφθείτε ότι η Δουλειά είναι κατασκευασμένη από πλαστικό. Αν σας πέσει, θα αναπηδήσει. Οι άλλες 4 όμως μπάλες – Οικογένεια, Υγεία , Φίλοι, Πνεύμα – είναι κατασκευασμένες από γυαλί. Αν σας πέσει κάποια από αυτές τις μπάλες, θα γρατζουνιστεί, χαραχθεί, ραγίσει, παραμορφωθεί ή και θα σπάσει, οριστικά!!

Δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει όπως πρώτα.  Πρέπει να το αντιληφθείτε αυτό και να παλέψετε για την ισορροπία στην ζωή σας.

Πως;

Μην υποβιβάζεται την αξία σας, συγκρίνοντας τον εαυτό σας με τους άλλους. Το ότι είμαστε διαφορετικοί μας κάνει ιδιαίτερους.

Μην θέτετε τους στόχους σας με βάση το τι οι άλλοι θεωρούν σημαντικό. Μόνο εσείς γνωρίζετε τι είναι το καλύτερο για εσάς.

Μην θεωρείτε δεδομένα όλα όσα έχετε στην καρδιά σας. Αφοσιωθείτε σε αυτά, γιατί χωρίς αυτά, η ζωή δεν έχει κανένα νόημα.

Μην αφήνετε την ζωή να γλιστρήσει από τα δάχτυλα σας ζώντας στο παρελθόν ή μόνο για το μέλλον. Με το να ζείτε την κάθε μέρα ξεχωριστά, θα ζήσετε ΌΛΕΣ τις ημέρες της ζωής σας.

Μην τα παρατάτε ακόμα και όταν σας έχει απομείνει μία τελευταία ικμάδα. Τίποτα δεν έχει τελειώσει, παρά μόνο την στιγμή που θα σταματήσετε να προσπαθείτε.

Μην φοβάστε να παραδεχτείτε ότι δεν είστε τέλειος. Είναι αυτό το εύθραυστο νήμα που μας κρατάει όλους ενωμένους.

Μην φοβάστε να πάρετε ρίσκα. Με την αντιμετώπιση τους μαθαίνουμε πώς να είμαστε θαρραλέοι.

Μην κλείνετε την πόρτα στην αγάπη, λέγοντας ότι είναι δυνατόν να την βρείτε. Ο πιο γρήγορος τρόπος να λάβεις αγάπη, είναι να δώσεις "ο πιο γρήγορος τρόπος να χάσεις την αγάπη, είναι να την κρατήσεις σφιχτά"  και ο πιο γρήγορος τρόπος να κρατήσεις την αγάπη, είναι να της δώσεις φτερά.

Μην προσπερνάς τόσο γρήγορα την ζωή, ώστε να ξεχάσεις που ήσουν και που πας.

Μην ξεχνάς ότι η μεγαλύτερη συναισθηματική ανάγκη του ανθρώπου είναι να νιώθει ότι εκτιμάται.

Μην φοβάσαι να μάθεις. Η γνώση δεν έχει βάρος, είναι ένας θησαυρός που μπορείς να κουβαλάς πάντα μαζί σου.

Μην χρησιμοποιείς τον χρόνο ή τις λέξεις απρόσεκτα. Κανένα από τα δύο δεν μπορείς να τα πάρεις πίσω".

Brian G. Dyson the CEO of Coca-Cola (from 1988 until 1994).