Οι 7 κανονες ηγεσιας του Jack Welch

Ο Jack Welch αποτελεί σήμερα ένα ζωντανό παράδειγμα εμπνευσμένης και αποτελεσματικής ηγεσίας. Επί των ημερών του η General Electric γνώρισε μοναδικές στιγμές ενώ με την αποχώρησή του είχε δημιουργήσει ήδη τις προϋποθέσεις συνέχειας της επιτυχίας για την εταιρεία. Στην ανάρτηση αυτή παρατίθενται οι 7 κανόνες που ο Jack Welch ακολούθησε κατά τη διάρκεια της καριέρας του.

1. Οι ηγέτες συνεχώς αναβαθμίζουν την ομάδα τους και χρησιμοποιούν κάθε ευκαιρία για να αξιολογούν, να καθοδηγούν και να ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση. Η ομάδα με τους καλύτερους παίκτες είναι αυτή που συνήθως κερδίζει, και γι’ αυτό το λόγο ένας ηγέτης πρέπει να καταναλώνει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και της ενέργειάς του σε τρεις δραστηριότητες. Πρέπει να αξιολογεί, διασφαλίζοντας έτσι πως οι σωστοί άνθρωποι είναι στις σωστές θέσεις. Να υποστηρίζει και να αναβαθμίζει αυτούς που όντως είναι, και να μετακινεί αυτούς που δεν είναι. Πρέπει να καθοδηγεί, ασκώντας κριτική και βοηθώντας τους ανθρώπους να βελτιώνουν την απόδοσή τους κάθε μέρα. Πρέπει να ενισχύσουν την
αυτοπεποίθηση των ανθρώπων τους δείχνοντάς τους ενθάρρυνση και αναγνώριση. Μόνον έτσι θα μπορέσουν να βρουν τη δύναμη να πάρουν πρωτοβουλίες και να αναλάβουν το ρίσκο. Η αυτοπεποίθηση είναι η κινητήριος δύναμη για τις πετυχημένες ομάδες. Οι διευθυντές λανθασμένα πιστεύουν πως οι άνθρωποι αναπτύσσονται μόνο μια φορά το χρόνο κατά τη διάρκεια των αξιολογήσεών τους. Θα πρέπει να είναι μια διαρκής διαδικασία, ενσωματωμένη σε κάθε λειτουργία της καθημερινότητας. Ένα διάλειμμα για καφέ σε κάποιο meeting μπορεί να είναι ευκαιρία να βοηθήσεις ένα μέλος της ομάδας σου για την πρώτη του μεγάλη παρουσίαση. Ένας ηγέτης πρέπει να σκέφτεται τον εαυτό του σαν έναν κηπουρό που στο ένα χέρι έχει ένα ποτιστήρι και στο άλλο έναν κουβά με λίπασμα.

2. Οι ηγέτες διασφαλίζουν πως οι άνθρωποι δεν βλέπουν μόνο το όραμα, αλλά το ζουν και το αναπνέουν. Οι ηγέτες είναι αυτοί που θέτουν το όραμα και που το διατηρούν « ζωντανό». Για να το πετύχουν αυτό πρέπει αρχικά να αποφεύγουν τη δυσνόητη γλώσσα. Οι στόχοι

όταν είναι «θολοί» δεν μπορούν να επιτευχθούν. Χρειάζεται ο ηγέτης να μιλάει συνεχώς για το όραμα στους άλλους. Είναι συχνό φαινόμενο οι ηγέτες να κοινοποιούν το εταιρικό όραμα μόνο στους στενούς συνεργάτες, με αποτέλεσμα να μην φτάνει ποτέ στις πιο κάτω θέσεις. Όταν οι άνθρωποί σου ζουν το εταιρικό όραμα επιβράβευσέ τους, είτε με καλύτερο μισθό είτε με bonus είτε με κάποια άλλη σημαντική αναγνώριση. Όπως έχει πει και ο πρώην Πρόεδρος και CEO της Reliance Electric Chuck Ames, «Δείξε μου το πλάνο αποδοχών και παροχών μιας εταιρείας για να σου πω πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποί της».

3. Οι ηγέτες βγάζουν τη θετική ενέργεια και την αισιοδοξία των ανθρώπων τους. Η δουλειά μπορεί συχνά να γίνει πολύ σκληρή. Η υποχρέωσή σου σαν ηγέτης είναι να καταπολεμήσεις την τάση που υπάρχει προς τον αρνητισμό. Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να ωραιοποιείς τις προκλήσεις, αλλά πρέπει να επιδεικνύεις στάση θετική, δίνοντας το μήνυμα πως είναι εφικτό να αντιμετωπιστούν.

4. Οι ηγέτες δημιουργούν σχέσεις εμπιστοσύνης με τη δικαιοσύνη, την αξιοπιστία και τη διαφάνεια. Οι εργαζόμενοι πρέπει να ξέρουν συνεχώς πού βρίσκονται και πώς πάει η επιχείρηση. Συχνά τα νέα δεν είναι ευχάριστα και σε κανέναν δεν αρέσει να τα ανακοινώνει. Ωστόσο, πρέπει ένας ηγέτης να αποφεύγει να ωραιοποιεί τις καταστάσεις και να υποβαθμίζει τη σοβαρότητα των προβλημάτων, αλλιώς θα χάσει κάποια στιγμή την εμπιστοσύνη και την ενέργεια της ομάδας του. Οι ηγέτες αναπτύσσουν, επίσης, εμπιστοσύνη με τους συνεργάτες τους όταν αποδίδουν τα εύσημα εκεί όπου πραγματικά ανήκουν. Στους δύσκολους καιρούς οι ηγέτες αναλαμβάνουν την ευθύνη για ό,τι έγινε λάθος και στις καλές περιόδους μοιράζουν γενναιόδωρα τους επαίνους.

5. Οι ηγέτες έχουν το κουράγιο να λαμβάνουν δύσκολες και δυσάρεστες αποφάσεις. Έρχονται στιγμές που πρέπει κάποιος να λάβει δύσκολες αποφάσεις, όπως το να απολύσει εργαζόμενους ή να μειώσει τα κονδύλια σε ένα project. Είναι ευνόητο ότι κάτι τέτοιο δημιουργεί παράπονα και αντιδράσεις. Η δουλειά του ηγέτη είναι μεν να ακούει και να δίνει εξηγήσεις, αλλά παρ’ όλα αυτά να προχωρεί μπροστά. Οι ηγέτες έχουν αυτή την ιδιότητα για να διοικούν και όχι για να είναι δημοφιλείς και αρεστοί. Οι δύσκολες αποφάσεις μπορεί να στηρίζονται σε ελλιπή στοιχεία αλλά να είναι σωστές, παρά το γεγονός ότι στηρίζονται κυρίως στο ένστικτο ενός ηγέτη. Θα πρέπει να εμπιστεύεται κανείς το ένστικτό του. Αυτό συμβαίνει συχνά στις προσλήψεις. Μπορεί να έχεις δει έναν υποψήφιο και να έχει όλα τα προσόντα που θέλεις, αλλά για κάποιο λόγο που δεν μπορείς να εξηγήσεις να μην σου φαίνεται ο κατάλληλος. Το σωστό είναι να μην τον προσλάβεις.

6. Οι ηγέτες πιέζουν να μάθουν, επιδεικνύοντας περιέργεια η οποία φτάνει στα όρια του σκεπτικισμού, διασφαλίζοντας ότι οι ερωτήσεις τους θα απαντηθούν με πράξεις. Όταν κάποιος είναι μέλος μιας ομάδας, δουλειά του είναι να έχει όλες τις απαντήσεις. Η δουλειά όμως του ηγέτη είναι να έχει όλες τις ερωτήσεις και να μην έχει πρόβλημα να δείχνει ότι είναι το πιο ανόητο άτομο μέσα στο δωμάτιο. Κάθε συζήτηση για μια απόφαση ή πρόταση πρέπει να συνοδεύεται από τις ερωτήσεις « Κι αν;» «Γιατί όχι;», «Πώς έτσι;». Οι ερωτήσεις που γίνονται πρέπει να δημιουργούν προβληματισμό και να είναι η αφορμή για δράση.

7. Οι ηγέτες πρέπει να αφήνουν το περιθώριο για ρίσκο και οι ίδιοι να μαθαίνουν συνεχώς, αποτελώντας το παράδειγμα. Πολλοί Managers ενθαρρύνουν τις ομάδες τους να δοκιμάσουν νέα πράγματα, αλλά όταν αποτυγχάνουν τους επιπλήττουν. Εάν οι ηγέτες θέλουν οι άνθρωποί τους να πειραματίζονται θα πρέπει οι ίδιοι να αποτελούν το παράδειγμα. Δεν χρειάζεται να έχουν μια «διδακτική» συμπεριφορά όταν οι ίδιοι κάνουν λάθος. Είναι καλό να αντιμετωπίζεται με λίγο χιούμορ μια άσχημη κατάσταση ώστε οι άνθρωποι να αντιλαμβάνονται ότι τα λάθη δεν είναι μοιραία. Οι ηγέτες πρέπει, επίσης, να αντιλαμβάνονται πως επειδή είναι τα αφεντικά δε σημαίνει πως κατέχουν και όλη τη γνώση. Είναι καλό όταν ακούμε για μια νέα ιδέα να δείχνουμε ενθουσιασμό, να γίνεται κατανοητό πως συνεχώς μαθαίνουμε.

Δημήτρης Τιμοθέατος